Hij begon als jonge jongen met drummen in zijn geboortestad Rotterdam en volgde negen jaar lang muzieklessen. Zijn eerste echte band heette Highway Chile, een band die begin jaren tachtig ontstond. Highway Chile werd een bekende band in Nederland, als voorprogramma van bands als Y&T, Motörhead, Accept en MSG. Highway Chile nam in 1982 het album Storybook Heroes op en in 1983 het mini-album Fever en was een topact in de Benelux. Vanwege interne bandproblemen verliet Ernst deze band begin 1984.
Samen met Highway Chile-gitarist Ben Blaauw richtte hij de melodieuze heavyrockband Helloïse op. Met deze sterke formatie nam hij de albums Cosmogony (1985) en Polarity (1987) op. Beide albums worden tot op de dag van vandaag beschouwd als hoogtepunten in de Nederlandse hardrockgeschiedenis. Toen Helloïse min of meer uit elkaar viel, besloot Ernst zijn carrière een beetje om te gooien.
Hij werd freelance sessiedrummer en begon drumclinics te geven. Dat gaf hem de kans om zijn drumvaardigheden nog wat verder te ontwikkelen en om verschillende soorten rockmuziek te spelen. Hij raakte betrokken bij gitarist Peter Magnee met wie hij het instrumentale album Voodooplay opnam. Tegen die tijd nodigde de bekende Hongaarse gitaarvirtuoos Tamas Szekeres Ernst uit om op zijn albums te spelen en ook met hem te toeren. Van Ee speelde op drie Tamas-platen, wat de muziek van de Hongaarse gitarist een broodnodige en zeer welkome schop onder zijn kont gaf.
In de jaren negentig had Ernst een behoorlijke reputatie opgebouwd als een krachtpatser die binnenkwam en je hielp je muzikale problemen op te lossen. Deze troubleshooter hielp Vengeance op hun afscheidstournee, toerde met de Joegoslavische gitarist Misha Calvin, hielp ook de huidige Elegy-zanger Ian Parry door in zijn liveband en enkele van zijn albums te spelen. Verder nam hij op en toerde hij met de deathmetalband Threnody, wat een heel ander muzikaal spel was. Ernst nam ook alle drums op voor het prestigieuze eerste Ayreon-album (The final experiment) van Arjen Anthony Lucassen. Tussen dit alles door werd Ernst van Ee door de lezers van het Nederlandse tijdschrift Slagwerkkrant (een tijdschrift gespecialiseerd in drums en percussie) meerdere malen verkozen tot beste rockdrummer van de Benelux. In 1996 was Ernst uiteraard betrokken toen Helloïse besloot om weer bij elkaar te komen. Toen de eerste twee albums van Helloïse voor het eerst op cd uitkwamen in Nederland en Japan, was het Ernst die voorstelde om de releases te ondersteunen met een grote clubtour. Van het een kwam het ander. Mensen wilden nieuw materiaal horen, dus nam de band een gloednieuw album op in de originele outfit getiteld A Time And A Place For Everything. Er volgde nog een grote tour en de band besloot een album op te nemen dat perfect zou passen in het door de jaren heen licht veranderde heavy-rockklimaat. Het album moest bombastischer en progressiever worden. In 2001 zag het album, genaamd Fata Morgana, het daglicht!
Het nieuwe millennium begon echter met Ernst Van Ee’s eerste soloalbum genaamd Powerplay (later in Europa uitgebracht als Dance with an angel). Het album toont al zijn talenten achter de drumkit en meer. Hij schreef ook de meeste nummers (samen met Peter Magnee) en produceerde het album. Het album bevat instrumentale en metal georiënteerde vocale tracks. Op Powerplay brengt Ernst ook een eerbetoon aan zijn eigen jeugdhelden Cozy Powell en The Sweet. Beide namen hadden een grote invloed op hem, vooral in zijn jongere jaren. Ernst, in het verleden altijd de man die kwam helpen, moest nu wat hulp inroepen die hij kreeg van goede vriend en gitarist Peter Magnee, powerzanger Robert Soeterboek (bekend van Ayreon), Pete Lovell (Picture, Emergency) en Helloïse-zanger Stan Verbraak. Powerplay is een prima heavy-rockalbum en zou een blauwdruk kunnen zijn voor jongere drummers.
In 2000 sluit Ernst zich aan bij de metalcore band Blind Justice waarmee hij ook als begeleidingsband speelt voor de Nederlandse hiphoppers Osdorp Posse. Samen doen ze een grote tour met optredens op grote festivals als Lowlands en Pukkelpop.
In 2002 herenigt Ernst Highway Chile samen met originele gitarist Martin Mens. Op gitaar en basgitaar nodigen ze Atilla Szabo en Edwin den Haag van Blind Justice uit, als zanger nodigen ze Robert Soeterboek uit. In deze bezetting nemen ze het livealbum On the road weer op. Na een paar jaar verlaten eerst Attila en Robert de band en later ook Edwin. Hun opvolgers zijn Gert Nijboer op gitaar, Marchell Remeeus op bas en Stan Verbraak op zang. De laatste 2 ook bekend van Helloise……………Er worden veel optredens gegeven en in 2008 nemen ze een nieuw studioalbum op genaamd Keeper off the earth. Tot op de dag van vandaag geeft de band nog steeds een aantal concerten per jaar…………..
Van 2003 – 2008 maakt Ernst deel uit van de verschillende bands van de Amerikaanse progrockers Lana Lane en Erik Norlander. Met hen toert hij in verschillende bezettingen meerdere malen door Europa, Amerika en Japan. Een ander vast lid in de verschillende bezettingen is gitaargigant Peer Verschuren (ex-Vengeance) ook uit Nederland. Enkele hoogtepunten uit deze periode zijn 2 cd’s met Lana Lane genaamd Lady MacBeth en Red Planet Boulevard. Ook is er een live-dvd opgenomen in Japan genaamd 10th Anniversary Concert. Een van de belangrijkste optredens die ze doen is een optreden op het prestigieuze Sweden Rock Festival…………
Met Erik Norlander en vrienden neemt Ernst het album Stars Rain Down op en de live-dvd Live in St. Petersburg (Rusland). Op deze dvd ook Kelly Keeling als zanger/bassist.
In 2005 is er een korte reünie met Threnody, ze nemen een nieuw album op genaamd Control, maar na een paar optredens besluiten ze er weer mee te stoppen vanwege verschillende omstandigheden…..
In 2007 sluit Ernst zich aan bij het bluesrocktrio Rob Orlemans & Half Past Midnight met wie hij in hetzelfde jaar de live-dvd Open the cage opneemt. Na vele optredens door heel Europa brengen ze in 2010 een nieuw studioalbum uit genaamd Into the spirit. Er worden weer veel shows gespeeld en voorbereidingen getroffen voor een nieuw album, dat begin 2013 het daglicht ziet onder de naam Highway of love.
2013 is ook het jaar van de, door de fans, langverwachte reünie van Helloise. Na een korte voorbereidingsperiode geeft de band een eenmalig concert in De Boerderij in Zoetermeer.
“Tegen de tijd dat ik dit schrijf is het januari 2014 en ik wens jullie allemaal het allerbeste voor het nieuwe jaar. Mijn plannen voor dit jaar zijn om veel te spelen met al mijn bands. Een nieuw project is BadCoh, een klassieke rockcoverband die ook een eerbetoon brengt aan Bad Company. Ook zal er een release zijn van het Helloise reünieconcert op dvd.”
“Dus, misschien zien we elkaar ergens……..Ik blijf Hitting ‘m Hard en laat mijn drums het woord doen!”
