Jan Wolfkamp studeerde klassiek slagwerk en drums aan het conservatorium in Zwolle.
Na zijn afstuderen in 1987 speelde bij verschillende Nederlandse (theater) muziek producties zoals Jenny Arean, Robert Paul, Robert Long, Macbeth, Hessel v/d Wal, Big Band Bodycheck, Sido Martens, Alleen op de Wereld en Purper.
In 1993 won hij de Scheveningen Begeleiders prijs. Als drummer/loopist in de band van de Amerikaanse stickspeler Greg Howard tourde hij diverse keren door de Verenigde Staten en Frankrijk en Zwitserland. In deze band combineert hij akoestische en elektronische drums tot “live looping”.
Ook maakte hij verschillende CD’s met o.a. Sido Martens en Hessel van der Wal. In 2003 schreef hij de muziek voor het theaterproject MacBeth . Op de CD ‘Music inspired by Da Vinci” programmeerde en speelde hij alle percussie en drumpartijen.
In zijn soloproject ‘Pads Alloud’ combineert hij akoestisch slagwerk met elektronica en loops en maakt gebruik van multimediatechnieken. Hiermee speelde hij op diverse slagwerkfestivals. Van zijn solo project zijn 2 CD’s verschenen.
Jan speelde in muziek-projecten met bassist Michael Manring (USA) en bamboefluitspeler Ronu Majumdar (India). Samen met Marcel van Cleef vormt hij het percussieduo ‘Wolfkamp & van Cleef’. Met Herman Nijkamp en Erik Raayman speelt hij regelmatig in diverse jazzclubs.
Samen met Cesar Zuiderwijk vormt hij tegenwoordig een drumduo. Ook speelt hij momenteel in de theaters met Ernest Beuving en ‘De Bende van Beuving’.
Met de bekende pianovirtuoos Jan Vayne treedt hij op met het opzienbarende programma Instant Composing :Pianist Jan Vayne is een ‘improvisator pur sang’. Drummer/percussionist/loopist Jan Wolfkamp uit Dalfsen, is een geluids- en gevoelsmens. En dat zie je ook terug aan zijn setup. Een combi van een drumset met (hand-)percussie, gekke, bijzondere geluiden en natuurlijk de elektronische drums en loops.
Jan Wolfkamp kwam niet minder dan vier herseninfarcten te boven. De professioneel drummer en percussionist deed dat met name door zelfbedachte drumoefeningen te ontwikkelen.
Hij is dankbaar dat hij de veerkracht kan opbrengen om vrijwel dagelijks, soms uren achtereen, zowel zijn brein als zijn lichaam te oefenen. Zo pakte hij geleidelijk het drummen én het leven weer op.” Hij legde zijn ervaringen vast in een boek: ‘The wrong stroke’, dat twee weken geleden verscheen.
Op 4 juni 2021 kreeg Jan Wolfkamp (nu 64) voor het eerst een herseninfarct. In anderhalf jaar tijd belandde hij vier keer op de Braincare-afdeling van het ziekenhuis. “Een enorme schok natuurlijk, ook voor mijn gezin (zijn vrouw Linda en twee kinderen, red.) en omgeving. Iedereen schrok enorm, maar familie en vrienden hebben ook enorm meegeleefd en gesteund.” Hoewel hij nooit meer helemaal de oude zal worden, herstelde Wolfkamp verbazingwekkend snel van de vier opeenvolgende infarcten. “Ik begin op zo’n twintig procent van wat ik voorheen kon en ik zit nu op zo’n 85 procent. En ik zie nog steeds ruimte voor verdere verbetering.” Hij leverde zelf de nodige strijd en inspanning, maar de drummer beseft ook dat hij geluk heeft gehad. “Zeker. Maar je kunt het ook omdraaien”, zegt hij. “Je kunt ook zeggen: wat een pech dat ik dit heb gekregen.” Want pech is het, veronderstelt hij. En misschien enige erfelijke aanleg, want met drank en drugs heeft hij zich nooit ingelaten. “Hooguit een wijntje op zijn tijd, maar altijd met mate.”
Geen temperatuur
Toch blijven de gevolgen merkbaar: “Ik heb neuropatische pijnen: chronische zenuwprikkelingen die een beetje lijken op het spuitje dat je van de tandarts krijgt. Heel vreemd is ook dat ik geen temperatuur meer ervaar in de rechterkant van mijn lijf. En mijn lichaam is minder sterk; ik kan nauwelijks iets tillen. Dat is lastig voor een drummer die al die jaren gewend was om zijn eigen spullen overal mee naar toe te slepen. Dat gaat dus niet meer; daar heb ik nu echt hulp bij nodig. En achter het stuur krijg ik al snel teveel prikkels. Een kort autoritje kan nog, maar langere afstanden zijn voor mij niet meer te doen.”
Waarom wilde hij zijn ervaringen vastleggen in een boek, dat hij niet alleen zelf schreef, maar ook grafisch vormgaf? “Het was een test voor me: kan ik nog verwoorden en ordenen van wat mij overkomen is? Het schrijven en samenstellen hielp me om weer overzicht te krijgen. Vanuit een helicopterview heb ik mijn ervaringen een plek gegeven en beter leren begrijpen. Ik zie het als een manier van verwerken, een poging om ermee om te kunnen gaan.”
Opnieuw leren
Wolfkamp is ervan overtuigd dat zijn veerkracht en passie voor muziek maken hem vooruit geholpen hebben. “Na het tweede infarct probeerde ik voor het eerst weer wat te drummen. Dat viel zwaar tegen. Met name mijn linkerarm en -hand konden veel minder als voorheen. Dat was heel confronterend.” Nadat hij over de eerste schok heen was, nam hij zich voor om te werken aan zijn herstel. “Ik nam me voor om daar zo ver mogelijk in te komen als haalbaar is. Dat kost tijd en moeite, want veel dingen moest ik gewoon opnieuw leren. Mijn therapeut raadde me aan om veel te oefenen en te studeren. Omdat ik ook weer op professioneel niveau muziek wilde maken, pakte ik het drummen weer op. Dat voelde vertrouwd en veilig; het is een wereld die ik ken, die ik beheers. Het gaf me de controle terug en heeft heeft me grotendeels gebracht tot waar ik nu ben.”
Hersentraining
Geleidelijk ontwikkelde hij vanuit zijn leergierigheid een reeks ritmische oefeningen die hem hielpen zijn hersenen te trainen. “Ik ben van nature leergierig, wil dingen begrijpen. Ik heb een bovengemiddelde interesse in de werking van het brein. Ik las over neuroplasticiteit: het vermogen van ons brein om ons aan te passen op veranderende omstandigheden. Drummen helpt, omdat je er complexe motorische vaardigheden en ritmische coördinatie voor nodig hebt: van handen en voeten, van verschillende ritmepatronen en het beheersen van technieken. Door regelmatig te drummen kun je neurale verbindingen in je hersenen versterken en zelfs vernieuwen.” Hij gaf zijn aanpak een eigen naam: W.I.N.S.T. oftewel ‘Wolfkamp Independence Neuro Stimulation Therapy’.
Het heeft hem ervan overtuigd dat muziek en muziekstudie van grote positieve invloed kunnen zijn op het herstel van iemand die door een ‘stroke’ getroffen is. De titel ‘The wrong stroke’ heeft een dubbele betekenis. Een ‘stroke’ is niet alleen het Engelse woord voor een (hart- of hersen-) infarct, maar ook een slag of roffel op een drumstel. “Ik hoop met dit boek ook lotgenoten te inspireren en vooruit te helpen.”
Wolfkamps boek is te bestellen via www.wolfkamp.com en bij de reguliere boekwinkels(ISBN: 9789090380711). Het is ook in voorraad bij Primera Dalfsen.
